Ik heb bijna drie weken alleen binnen gezeten. In die tijd is als alleen iemand van de GGD bij me in huis geweest omdat ze mij moest testen. Verder zijn er een paar vrienden langs de deur gekomen om boodschappen of een maaltijd te brengen. Ook belde ik af en toe met iemand wanneer ik behoefte had aan een praatje. De rest van de tijd was ik alleen.

Er is een tijd geweest dat ik bang was om alleen te zijn. In die tijd werkte ik fulltime. Na het werk kwam ik thuis, at met mijn toenmalige huisgenoten, keek TV en ging slapen. Dat was het plan tenminste, want wanneer ik eenmaal in bed lag, sloegen de piekergedachten toe en lag ik urenlang wakker. Ik raakte uitgeput, waardoor mijn gedachten nog somberder werden. Ik voelde me slecht.

Nu, vijf jaar later, moet ik mezelf er nog steeds regelmatig aan herinneren dat alleen zijn niet eng is. Dat ik er niet bang voor hoef te zijn. Ik dwing mezelf om overdag af en toe de stilte op te zoeken, zodat ik niet ’s avonds in bed nog alle gebeurtenissen van de dag moet verwerken. Toch is het nog steeds niet altijd leuk om alleen te zijn met mijn gedachten. Mijn hoofd vertelt me bijvoorbeeld vaak dat ik alleen waardevol ben wanneer ik nuttig ben. Best lastig wanneer je ziek bent en niks kan… Ik vertel mezelf nu dat ik waardevol ben om wie ik ben en niet om wat ik doe. Net zo vaak tot ik het weer ga geloven.

Ik leer er voor mezelf te zijn. In goede en slechte tijden.

Anselm Grün, die monnik is en dus wel enige ervaring heeft met alleen-zijn, zegt hierover: “Om de unieke persoon te worden die jij bent, is het noodzakelijk om je eigen eenzaamheid te aanvaarden. Die hoort bij jou. En alleen wanneer jij je daarmee verzoent, word je werkelijk volwassen: word je een persoon die een relatie heeft met zichzelf en tegelijkertijd openstaat voor andere personen.”

Tijd doorbrengen met jezelf dus. Eenzaamheid beschouwen als het moment om je eigen beste gezelschap te zijn, in plaats van als tijd die verdreven moet worden.

NB: Het citaat van Anselm Grün dat in deze blog is gebruikt, komt uit het boek De kunst van het alleen zijn (Uitgeverij Ten Have, 2014).

NB2: Word jij ook wel eens uit de slaap gehouden door piekeren? Op deze website vind je adviezen die mij erg goed geholpen hebben.

6 gedachten over “Alleen zijn is niet eng – word je eigen beste gezelschap”

  1. Mooi Geek!! En fijn dat het weer beter gaat en het ook een leerproces is geweest!
    En nog even over jouw hoofd: als dat hoofd zegt dat je alleen waardevol bent als je nuttig bent, heeft dan dat hoofd soms niet bedacht dat er gehandicapte en zieke “onnutte” mensen zijn die héél waardevol zijn?
    Dikke kus Renee, en als je je soms onnut vreselijk alleen en soms zielig voelt, mag je ons best bellen of schrijven hoor!

    Like

    1. Ha lieverd, dank je wel 🙂 Voor de lieve woorden en voor het lezen. En voor de opmerking over zieke en gehandicapte mensen, zo had ik er nog niet naar gekeken! Goeie! X

      Like

  2. Geke, wat goed om te lezen hoe jij deze weken hebt ervaren en wat het je heeft gebracht. Voor de tijd die komt wens ik je alle goeds en zegen en weet dat JIJ er mag zijn om wie en wie je bent.

    Vr.gr. Hennie Bolt

    Like

  3. Hey Geek! Mooi om te lezen. Eén puntje…de toegevoegde link van thuisarts.nl werkt niet…..

    Like

Reacties zijn gesloten.